Papużki hodowlane bardzo łatwo się oswajają. Ptaki te są ptakami mimetycznymi, tzn. mają zdolność naśladowania mowyczłowieka, gwizdu czy melodyjek. Zwykle trzyma się je dwie lub kilka, gdyż są to zwierzęta stadne, jednak tylko trzymane pojedynczo mogą naśladować dźwięki.
Najczęstszą ich chorobą jest świerzb, objawiający się żółtymi, białymi lub biało-szarymi naroślami na woskówce, skórze wokół oczu lub nogach. Pod lupą narośle wyglądają jak malutkie kanaliki.
W naturze dominuje barwa zielona. Spód ciała ubarwiony jednolicie zielono, wierzch prążkowany żółto i czarno. Przednia część głowy u dorosłych jest żółta, u młodych (do 3-4. miesiąca życia) - w czarno-żółte prążki. Na policzkach ciemnopurpurowe łatki, na podgardlu czarne plamki. ogon rozkładany wachlarzowato, z długimi sterówkami na środku, zielonkawoniebieski lub zielonkawopurpurowy. Na zewnętrznych sterówkach żółta przepaska. Skrzydła prążkowane, zielono-czarne. Nogi szaroniebieskie, czteropalczaste zakończone ostrymi pazurami. Dziób mały, o barwie brązowo-żółto-pomarańczowej. Kolor woskówki różni się w zależności od płci: u samców jest ona niebieska lub błękitna, u samic beżowa lub beżowo-szara (u samic nielęgowych bledsza), z kolei u młodych obojga płci - różowa (u samczyków częściej fioletowa).
Wielkość około 21,5 cm, z tego na ogon przypada 10 cm. Masa ciała od 40 do 45 g.
Głównym pożywieniem są nasiona traw.
Skrzydła są przystosowane do dość długiego lotu (w naturze)